مشارکت را به کودکان آموزش دهيم
تاریخ انتشار: ۲۳ اردیبهشت ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۳۲۷۳۷۶۸
خبرگزاري آريا -
چند راهکار خلاق، ساده و کارآمد براي دروني سازي مفهوم مشارکت
با قوانين کوچک شروع کنيد
کودک تا 5 سالگي به درستي معني مشارکت و تقسيم کردن را نمي فهمد. اما به هر حال کودک مي تواند بعضي از قوانين پايه را درک کند. مثلا صبر کردن و رعايت براي نوبت ( زهرا مي رود و بعد تو مي روي ) يا اگر تو يک اسباب بازي را کنار بگذاري، هر کسي مي تواند با آن بازي کند و اگر اسباب بازي ات را براي بازي به جايي مي بري، پس همه کساني که آنجا هستند مي توانند با آن بازي کنند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
زمان مشخص کنيد
دفعه بعدي که فرزندتان نمي خواهد چيزي را با ديگران تقسيم کند، از زمان سنج استفاده کنيد. به کودک بگوييد که براي مدتي محدود، مثلا 10 دقيقه مي تواند با آن بازي کند و بعد با اتمام زمان، نوبت خواهرش است که 10 دقيقه با آن بازي کند. اين شيوه به کودک نشان مي دهد که چگونه نوبت را رعايت کند و او را متوجه اين مسئله مي کند که اسباب بازي اش را براي هميشه به کسي نمي دهد.
وسايل خاص را کنار بگذاريد
حتما شما هم وسايلي داريد که برايتان بسيار با ارزش است و دوست نداريد که آنها را در اختيار دوستانتان قرار دهيد، پس چرا از کودک توقع داريد اسباب بازي ها يا ساير وسايل مورد علاقه اش را با ديگران قسمت کند؟! اگر کودک به اسباب بازي يا کتاب خاصي علاقه زيادي دارد، او را مجبور نکنيد که آن را به ديگران بدهد. اما در عين حال او را متوجه کنيد که نبايد وسايل مورد علاقه اش را در حضور دوستانش بيرون بياورد. اين وسايل تا زمان ترک مهمانانش داخل کمد باقي مي مانند.
الگو باشيد
کودکان به آنچه که والدين انجام مي دهند، توجه ويژه اي دارند، پس اجازه بدهيد کودک شما را در حال مشارکت ببيند. مثلا اگر در حال خوردن ساندويچ هستيد، از کودک سوال کنيد که آيا تکه اي از آن را مي خواهد. شما و همسرتان حتي بايد توجه کودک را به اينکه چگونه مي توان با ديگران مشارکت کرد نيز جلب کنيد. مثلا انتخاب نوبتي فيلمي که قرار است در سينما ببينيد يا تقسيم فضا براي وسايل شخصي در حمام مي تواند چگونگي مشارکت و تقسيم کردن را به کودک بياموزد.
براي بازي ها يک موضوع انتخاب کنيد
يک کودک نوپا، کودک ديگري را مي بيند که در حال بازي با يک اسباب بازي است و ناگهان تصميم مي گيرد با همان وسيله بازي کند. با وجود اينکه اين رفتار کاملا طبيعي است اما مي تواند براي شما آزار دهنده باشد. براي آرام کردن اين وضعيت مي توانيد يک موضوع خاص را براي بازي کودکان انتخاب کنيد. ( ساحل، مزرعه، آشپزي و ...) تا همه بچه ها با اسباب بازي هاي مشابه بازي کنند. حتي مي توانيد رنگ بعضي از اسباب بازي ها را هم يکسان انتخاب کنيد تا سر رنگ آن باهم دعوا نکنند.
به خيريه ها کمک کنيد
مناسبت ها و تعطيلات فرصت مناسبي است تا با کودک در مورد قسمت کردن وسايل با کودکاني که ممکن است وضعيت مناسبي نداشته باشند، صحبت کنيد. به همراه کودک در برنامه هاي خيريه که براي بچه هاي اسباب بازي جمع آوري مي کنند، شرکت کنيد تا کودک بتواند بعضي از اسباب بازي ها يا لباس هايي که ديگر از آنها استفاده نمي کند را به خيريه اهدا کند. يا مي توانيد کودک را به فروشگاه ببريد و از او بخواهيد که چند اسباب بازي نو براي هديه به خيريه انتخاب کند.
نقش بازي کنيد
اگر پاسخ کودک شما به درخواست مشارکت و تقسيم کردن هميشه "نه" است، بد نيست کمي به تلافي فکر کنيد! وقتي در حال بازي با کودک هستيد و او از شما چيزي مي خواهد - مثلا لگوي زرد رنگ - به سادگي به او "نه" بگوييد و زماني که کودک ناراحت و عصباني مي شود، با او در مورد اينکه چه احساسي دارد صحبت کنيد و به او بگوييد که مطمئنا نمي خواهد باعث به وجود آمدن اين حس در دوستانش شود. با اين شيوه مي توانيد هر بار که کودک براي مشارکت و تقسيم دچار دودلي شد، احساسش را به او يادآوري کنيد.
به رفتارهاي مثبت پاداش دهيد
ما زمان زيادي را براي آموزش رفتارهاي مناسب به کودک صرف مي کنيم و به آساني فراموش مي کنيم به رفتارهاي مناسب و درست کودک پاداش دهيم. وقتي کودک وسايلش را با ديگران تقسيم مي کند، او را مورد تشويق قرار دهيد. اجازه بدهيد کودک متوجه شود که شما چقدر از ديدن مهرباني او با دوستان يا خواهر و برادرش خوشحال مي شويد و به او بگوييد که با اين رفتارش بچه هاي ديگر را هم چقدر خوشحال کرده است.
تمرين کليد موفقيت است
در کنار کودکان بودن و تعامل با آنها در خلال بازي مي تواند درسي براي مشارکت و تقسيم کردن باشد. پس سعي کنيد هرچه زودتر کودک را به بودن در کنار همسالانش عادت دهيد. شرکت در برنامه هاي گروهي بازي طي سال هاي مي تواند اعتماد و اطمينان ميان دوستان را تقويت کند و هر چه قدر اين حس اعتماد بيشتر گسترش پيدا کند، کودک بيشتر به مشارکت و تقسيم کردن با ديگران تمايل نشان خواهد داد.
منبع : parents.com
ninisite.com
منبع: خبرگزاری آریا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.aryanews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری آریا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۳۲۷۳۷۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
برنامه کودکی نداریم که درباره «جیغ و دست و هورایش» صحبت کنیم
بازنگری در فرمول «جیغ و دست و هورا» در ساخت برنامه‌های تلویزیون به عبارتی تبدیل شد که همه درباره‌اش صحبت می‌کنند. مجری قدیمی که اعتقاد دارد از آن برنامه‌های جذاب و کودکانه خبری نیست که بیاییم درباره اینکه جیغ و دست و هورا باشد یا نباشد صحبت کنیم. - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، امروز بحث‌های متفاوتی درباره فقدانِ محتوا برای خردسالان، کودکان و نوجوانان در تلویزیون می‌شود، برنامه‌هایی که خلاقیت و نوآوری ندارند و فقط برخی از کاراکترهای کودکانه به فرمول جیغ و دست و هورا روی می‌آورند. در گذشته‌ای نه چندان دور درباره این نکته صحبت شده بود اما انتقاد هنرمند پیشکسوت کودک در جریان جشنواره عروسکی تلویزیون (عروسک‌خونه) دوباره انتقادات را به این سمت آورد.
روز گذشته با یکی از پزشکان حوزه کودک در خصوص دعوت کودکان به جیغ و دست و هورا صحبت کردیم که او هم اعتقاد داشت ایجاد نشاط درونی باید در دستور کار تلویزیونی‌ها قرار بگیرد نه یک تخلیه انرژی آنی و لحظه‌ای؛ که البته این اتفاق هم در نوعِ‌خودش لازم است اما کامل و جامع نیست.
الهه رضایی مجری و برنامه‌ساز قدیمیِ تلویزیون است که شاید بهترین سال‌های کودکانه شبکه یک با اجرای او در خاطره‌ها مانده باشد؛ او در جریان گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم بارها به جمله‌ای اشاره کرد که انتقاد بسیاری از کاربلدها و قدیمی‌های عرصه کودک است؛ متأسفانه کودک و نوجوان در کشور ما به فراموشی سپرده شده و دغدغه نیستند. چرا که به تعبیرِ رضایی، ما استعدادها و تهیه‌کنندگان قدرتمندی در حوزه کودک داریم که بخشی از آنها کنار گذاشته شدند و یا به ورطه فراموشی سپرده شدند.
او در این گفت‌وگو، دست و جیغ و هورا را آفتِ برنامه‌سازی کودک عنوان کرد و گفت: امروز برنامه‌هایی ساخته می‌شود که آهنگی می‌زنند و مجری فریاد می‌زند دست و جیغ و هورا! یا بچه‌هایشان را می‌آورند تا دیده شوند، این برنامه‌سازی نیست!
جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی خوب است نه برنامه‌سازی تلویزیون!
این مجری قدیمی تلویزیون به خبرنگار تسنیم گفت: جیغ و دست و هورا برای تخلیه انرژی لازم است خصوصاً برای خردسالان و مدتی به یک روشی تبدیل شد که یکی از مدارس تهران این کار را شروع کرد. صبح برای اینکه انرژی بچه‌ها را افزایش بدهد این کار را می‌کردند و روش خوبی است. اما نه به عنوان برنامه‌سازی‌های تلویزیون! البته که این روزها برنامه کودکی نداریم که بخواهیم درباره جیغ و دست و هورایش با هم بحث کنیم. ناگفته نماند که دوره‌ای همه برنامه‌های کودک تلویزیون همین کار را می‌کردند تا به گونه‌ای حواسِ کودکان را پرت کنند چون خلاقیت و نوآوری نداشتند که به رخ بکشند.
نمی‌گویم این کار ممنوع است!
وی افزود: باز هم درباره «جیغ و دست و هورا» این نکته را باید یادآور شوم که من نگفتم و نمی‌گویم این کار ممنوع است و به طورکل نباشد. اما به اندازه کافی بایستی این اتفاق بیفتد که در آن صورت اشکالی ندارد. منتها اگر بیش از اندازه در هر کاری باشد یا در مراسم و برنامه تلویزیون، به کودکان هیچ کمکی نمی‌کند و اتفاقاً گاهی اوقات «آزاردهنده» هم خواهد بود. در هر چیزی افراط و تفریط دردسرساز است. نه خیلی همه‌چیز آرامِ آرام و نه شلوغِ شلوغ که بقیه را اذیت کند. ممکن است بچه‌ها در برهه‌ای هم لذت ببرند اما کار اصولی نیست و به اندازه و گهگاهی هم اتفاق بیفتد ایرادی ندارد.
شکل‌گیری نشاط کودکان با جیغ و دست و هورا یا اتفاقی درونی؟!اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود
رضایی در ادامه اضافه کرد: کودکان از صفر تا 6 سالگی بهترین مقطع یادگیری‌شان است. سن تربیت‌پذیری، آینده‌سازی و استعدادیابی در این زمان اتفاق می‌افتد. باید از طریق برنامه‌سازی به‌طور غیرمستقیم و مستقیم و با بازی‌های درست و کاربردی، مهارت‌افزایی را رونق دهیم، اما همواره مجری فریاد می‌زند جیغ و هورای بلند و این روزها هم لباس‌های رنگارنگ بپوشند. این نوع اتفاقات نمی‌تواند برای کودک، فرهنگ‌سازی کند یا تأثیرگذار باشد. بچه‌ها نمی‌توانند الان در این شرایطی که برایشان فراهم شده انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر مسابقاتی برای بچه‌ها بگذارند که این بچه‌ها بتوانند انرژی‌شان را تخلیه کنند. اگر خلاقیت‌هایی را برای بچه‌ها ایجاد کنند. برنامه‌هایی که بتواند از خلاقیت‌های بچه‌ها استفاده کند، بسازند. همان‌طور که در گذشته هم این نوع برنامه می‌ساختند؛ اصلاً نیازی به این همه شلوغ‌بازی نبود. باید این شلوغ بازی‌ها را کم کنند. اصلاً چه دلیلی دارد برنامه‌های تلویزیون که دست می‌زنند، جیغ و هورا بکشند.
وی خاطرنشان کرد: جیغ زدن برای تخلیه انرژی است اما نه در استودیو و برنامه‌ای که قرار است حرف‌های مهمی را در قالب مفاهیم کودکانه بزند. چون دستشان خالی از مفهوم و ارزش است به سمت چنین حرکت‌هایی می‌روند تا خلأهای ذاتی برنامه‌سازی را پُر کنند.کاری ندارند غیر از اینکه چند دقیقه‌ای با این دست و جیغ و هورا بگذرانند. اما اگر برنامه، مسابقه و خلاقیت و بینشی داشته باشد آن وقت می‌بینید که حواسِ کودک را پرتِ این نوع حرکت‌ها نمی‌کنند و فرصت کمتری را برای این همه سر و صدا اختصاص می‌دهند.
چرا ترجمه‌ها در حوزه کودک و نوجوان بر تألیف پیشی گرفت؟کودک در تلویزیون و رسانه برای کسی مهم نیست
رضایی با اشاره به اینکه هنوز هم این نکته را تکرار می‌کنم کودک در تلویزیون و مجموعه رسانه برای کسی مهم نیست، افزود: بچه‌ها برایشان ارزش ندارند؛ اگر ارزشمند باشند باید سعی کنند روشی را انتخاب کنند که در راستای نیاز و علایق کودکان قدم بردارند. آنچه که به نظر می‌آید با سبک زندگی خانواده‌های ایرانی‌ها تطبیق داشته باشد. البته برای تلاشگران شبکه کودک احترام زیادی قائلم اما احساس می‌کنم برخی از مسئولان خصوصاً در شبکه کودک، اطلاعات کودک، روانشناسی کودک و نیازسنجی‌های کودک را نمی‌شناسند، شاید نمی‌دانند بایدها و نبایدهایشان چیست که یاد بگیرند. چون ما معضلات بزرگی در جامعه‌مان داریم و فضا را جدّی نگیریم، فرهنگ‌مان از دست می‌رود. وقتی درباره خطر اعتیاد، کودکان کار و خیلی از معضلات دیگر هم صحبت می‌کنیم برخی‌ها می‌خندند و جدّی نمی‌گیرند. این فضاها واقعاً نیازمند کار جامعه‌شناسی دقیق و ساماندهی قدرتمند دارد. باید NGOهایی راه‌اندازی شوند و با دانش و کارآمد کار کنند.
تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده؟
وی در پاسخ به این سؤال که تلویزیون در کجای کار اشتباه کرده و باید چه کار کند، خاطرنشان کرد: کسانی که آن موقع در گروه‌های کودک کار می‌کردند افراد متخصصی در زمینه ساخت برنامه برای کودکان، خردسالان و نوجوانان به کار می‌گرفتند. این‌ها کسانی بودند که تحصیلات و تجربیات لازم در این زمینه داشتند. عشق و علاقه‌شان به بچه‌ها واقعی بود. لذا سعی می‌کردند اطلاعات راجع به برنامه‌سازی را از همه‌جا بدست بیاورند و خودشان را با خواسته‌های کودک تطبیق بدهند. متأسفانه تا آنجا که من اطلاع دارم امروز کمتر از آن اتاق فکرها و افراد متخصص در زمینه کودک فعال هستند؛ بعضاً علاقه‌مندند برنامه‌های کودک بسازند اما نه آن‌طور که باید و شاید. برنامه‌های شبکه کودک را دیدم تعداد زیادی کارتون‌های قدیمی‌اند که هنوز دوست‌داشتنی‌اند و کمتر به کار جدیدِ دلچسبی رسیده‌ام. شاید بعضاً برنامه‌هایی خوب باشد اما در حدی که بتواند علاقه‌مندان زیادی را جذب کند، نیست. دلیلش هم این است از افراد متخصص در حوزه شناختی کودک، خردسال و نوجوان استفاده نمی‌شود.
این مجری قدیمی تلویزیون با اشاره به اینکه باید همه دلسوزان کودکان برنامه‌سازی کنند، تأکید کرد: به گمان من باید تمام کسانی که دلسوزِ کودکان‌اند، برنامه‌سازی کنند. کسانی که دغدغه تربیت کودکان را دارند و به آینده بچه‌ها می‌اندیشند. آموزش‌هایی که برای بچه‌ها می‌گذارند، باید آموزش‌هایی باشد برای آینده‌شان هم مفید باشد. اگر این آموزش‌ها به شکلی طراحی شود که با روحیات بچه‌ها سازگار باشد حتماً جواب مثبتی می‌گیرد. بچه‌ها در هر گروه سنی علایقی دارند، اگر تلویزیون بتواند مجموعه‌ای از برنامه‌هایی که سرگرم‌کننده‌اند، آموزش‌های خیلی ملایم، مثبت و دوست‌داشتنی برای کودکان طراحی کرده‌اند، ارائه دهند مخاطب، مدیومی غیر از تلویزیون انتخاب نمی‌کند.
بررسی مختصات سینمای کودک و نوجوان در گفت‌وگو با مدیر شبکه کودک لبنانمیخواهند کاری کنند اما عملی نمی‌بینیم
رضایی در خصوص همکاری با تلویزیون گفت: ادعا می‌کنند می‌خواهیم کار کنیم و عملاً دوستان و همکارانی که می‌خواهند کاری ارائه بدهند به درِ بسته می‌خورند. من خودم یکی دو مورد با دوستان و همکاران رفته‌ایم و گفته‌ایم؛ یا ما را به اسپانسر ارجاع می‌دهند و یا می‌گویند بودجه نداریم و یا کار را به زمان دیگری موکول می‌کنند. به امید روزی که مسئولین فقط ادعا نکنند و برنامه‌های کودک برایشان مهم باشد. اما تلویزیون برای اینکه بتواند کارهای بهتری در حوزه کودک ارائه بدهد به نظر می‌آید سیاستگذاری‌ها و اهدافش را در این زمینه باید بازنگری کند. همچنین تلویزیون می‌تواند از افراد کاربلد و تهیه‌کنندگان قدیمی که دور مانده و خانه‌نشین و بیکار مانده‌اند، استفاده کند. هنوز بازنشسته نشده‌اند و از نظرات‌شان استفاده نشده است. در کارنامه‌شان کارهای ماندگار و درخشانی وجود دارد. متأسفم از اینکه برنامه‌های تلویزیون محتوای کافی ندارند، متأسفانه فقط حرف زده می‌شود و عملی نمی‌بینیم.
انتهای پیام/
بازداشت مروج کودکهمسری برای تبلیغ آرایشگاه زنانه در اینستاگرام